Od pewnego czasu wrzucam tutaj nauki Michała, i chociaż nie cieszą się zbytnią popularnością (co zrozumiałe) i tak będę je wrzucać, bo jestem pewna, że w pewnym momencie zaskoczysz.
Wady charakteru: 7 głównych cech ego (cz 1)
Jak tworzymy własną przeszkodę, cechę główną? (cz 2)
Dzisiaj opisują sekwencję pięciu cykli lub inaczej etapów ewolucji duszy.
Ich nazwy pochodzą od etapów rozwoju człowieka:
Każdy z tych pięciu odpowiada określonemu poziomowi rozwoju zdolności i samoświadomości w obrębie indywidualnej duszy.
Gdy dusza przechodzi przez każdy etap, zmienia się skupienie, zdobywa się więcej doświadczenia i poszerza się świadomość.
Nawiasem mówiąc, ten sam wzorzec ewolucji duszy został zidentyfikowany przez hipnoterapeutę Michaela Newtona. Jego przełomowe badania zostały opublikowane w bestsellerowej książce Journey of Souls: Case Studies of Life Between Lives (Llewellyn, 1994).
w didaskaliach
Michael Newton, urodzony 9 grudnia 1931 w Kalifornii, doktor doradztwa personalnego, DYPLOMOWANY (ciekawe są te Stany, a u nas tylko te licencjaty z marketingu:) hipnoterapeuta prowadzący prywatną praktykę. Rozwinął swoją własną technikę hipnozy, by dosięgnąć ukrytych wspomnień swoich pacjentów o ich życiu po śmierci. Jego książki są dostępne języku polskim, w tytułach Wędrówka Dusz, a inne też coś w tym stylu.
Książki Newtona i jego uczniów czerpią z tysięcy transkrypcji ludzi, którzy pod wpływem hipnotycznej regresji ponownie doświadczyli przebywania między życiami.
Z wyższej perspektywy ich duszy potrafią wyjaśnić, co dzieje się po śmierci i przed narodzinami.
Obejmuje to informacje o poziomach świadomości, przez które ewoluują reinkarnujące się dusze.
Newton i inni odkryli, że dusze pomiędzy życiami istnieją w formie światła i że…każda dusza emanuje określonym kolorem spektrum, które wskazuje na jej aktualny poziom świadomości.
Widmo zaczyna się od bieli (wszystkie kolory), ale następnie przechodzi przez czerwony, żółty, zielony, niebieski, aż do głębokiego fioletu i fioletu.
Tak jak czakry przeciętnej kulturystki:)
Od niskiej częstotliwości do wysokiej częstotliwości.
Najmniej rozwinięte dusze, czyli „nowicjusze”, mają różowawy odcień.
Najstarsze dusze, te zbliżające się do końca całego cyklu reinkarnacji, mają niebieskawo – fioletowy odcień.
Chociaż widmo jest kontinuum, dr Newton odkrył, że można je podzielić na pięć odrębnych etapów lub poziomów ewolucji, od poziomu I do poziomu V.
Można je zmapować na pięć etapów podanych w naukach Michała, OD DUSZY NIEMOWLĘCIA DO DUSZY STAREJ
Tak więc, na przykład, dusze w środkowym (lub trzecim) etapie reinkarnacji są określane w naukach Michaela jako „młode dusze” i znajdują się na tym, co Newton nazwałby „poziomem III”. Będą miały żółtawy lub złoty odcień.
w didaskaliach
Zarówno Newton, jak i istota Michała również identyfikują WYŻSZE POZIOMY EWOLUCJI DUSZY, KTÓRE NIE OBEJMUJĄ REINKARNACJI.
Etapy reinkarnacji (lub wiek duszy) można również porównać do etapów metamorfozy, które widzimy w naturze, takich jak jajko, gąsienica, poczwarka, motyl .
Jednak w reinkarnacji zmienia się nie forma fizyczna, ale sposób świadomości, a zwłaszcza forma samoświadomości i (w rezultacie) sposób nawiązywania relacji z innymi.
Wiek duszy wpływa na to, jak jednostka żyje, myśli, działa i spotyka się z innymi.
Yessss, Horry Porttier czasami przyjmuje cechy niemowlęce duszy (ma się rozumieć to dżołk:-))
Dusze niemowlęce skupiają się na PILNYCH POTRZEBACH PRZETRWANIA.
Rozwijają się w prostych środowiskach bliskich naturze, takich jak odległe plemiona lub wiejskie, pasterskie otoczenie.
Jednak w kontekście współczesnego społeczeństwa mogą być postrzegani jako niecywilizowani prostaczkowie lub frajerzy, a nawet mogą zostać uznani za psychopatycznych lub cierpiących na jakieś zaburzenia rozwojowe.
Z psychologicznego punktu widzenia dusze niemowlęce są naiwne, impulsywne i „przedkonwencjonalne” (nie mylić z ponowoczesnością Pepsi Eliot:), działają pod wpływem impulsu lub nawyku, nie myśląc o konsekwencjach lub nie myśląc wcale.
Ponieważ brakuje im zarówno społecznego zrozumienia, jak i samohamowania, są zdolni do popełniania aspołecznych lub niemoralnych czynów bez poczucia winy.
Dusze te, jako takie nie pasują do nowoczesnego społeczeństwa i mogą trafić do więzienia lub oddziałów psychiatrycznych.
Chociaż może im brakować zasad moralnych, łask społecznych i kulturowego zrozumienia starszych dusz, dusze niemowląt SĄ W PEWNYM SENSIE CAŁKOWICIE NIEWINNE, pozbawione pretensji i agendy (w sensie harmonogramów i planów).
W przeciwieństwie do dusz niemowląt, dusze dziecięce dużo myślą o dobrach i złach swoich działań.
W ich życiu chodzi o bezpieczeństwo, ochronę, strukturę i porządek. W ścisłym tego słowa znaczeniu.
Lubią żyć w społecznościach, które są wysoce pryncypialne i „cywilizowane” (pomyśl o Amiszach).
Dusze dziecięce są postrzegane jako dusze starsze jako raczej „kwadratowe”, w znaczeniu ściśle konwencjonalne i konformistyczne.
Zarówno ich przekonania, jak i działania są w dużej mierze związane z zasadami, więc często są ultrakonserwatywni, tradycjonalistyczni, ortodoksyjni, prawi, moralistyczni, religijni, świadomi prawa i porządku (Przedstawiciele i poplecznicy PIS? Amerykańscy patrioci? żarcik:)
To powiedziawszy, od czasu do czasu ulegają pokusie lub łagodzą napady złości i sami łamią zasady, lecz wtedy mogą być torturowani przez poczucie winy i wstydu.
Są dogłębnie świadomi praw i złych czynów ludzi, w tym własnych, chociaż mają niewielki wgląd w motywy, które za nimi stoją.
Złe zachowanie jest grzeszne i tyle.
Młode dusze są zazwyczaj ekstrawertyczne, otwarte na zewnątrz, ŚWIATOWE, gorączkowo energiczne, zuchwałe, konkurencyjne, polityczne, ambitne i indywidualistyczne.
Życie na tym etapie polega na myśleniu za siebie i zapewnianiu siebie jako jednostki.
Młode dusze są BARDZIEJ NAPĘDZANE EGO niż inne, pragną odcisnąć swój ślad w świecie.
Zazwyczaj pociąga ich jakaś forma światowego sukcesu, sława, fortuna, władza, chwała.
W rzeczywistości boją się śmierci bardziej niż dusze na innych etapach.
Zaś ci, którzy nie są pewni życia po śmierci, mogą chcieć wywrzeć duży wpływ na scenę świata, stworzyć dla siebie jakiś rodzaj symbolicznej nieśmiertelności.
Młode dusze kurczowo trzymają się własnych opinii, mając pewność, że ich własna perspektywa jest właściwą perspektywą, a ich droga do przodu jest zdecydowanie najlepsza.
Są bardzo świadomi swojego programu, ale tak naprawdę go nie kwestionują.
Horry bywa też Dojrzałą Duszą, taki przeskok kwantowy:)
Dusze dojrzałe są bardziej refleksyjne niż dusze młodsze, z rosnącym zrozumieniem siebie, rosnącą empatią dla innych i pragnieniem autentyczności w obu.
W życiu nie chodzi o udowadnianie siebie, a bardziej o odkrywanie „właściwego związku”.
Dojrzała świadomość duszy nie jest już egocentryczna, w sensie ograniczania się do własnej perspektywy i programu, ale jest zdolna do przyjmowania wielu perspektyw i różnych programów.
W rzeczywistości istnieje teraz napięcie między „czego chcę” a „docenianiem tego, czego chcesz”, lub między tym, co osobiste i międzyludzkie.
To znacznie bardziej komplikuje życie, czasami działa przytłaczająco.
Z jednej strony dojrzałe dusze odrzucają ograniczone wartości.
Z drugiej jednak strony potrafią wczuć się w tych, którzy wyznają te same wartości. Stałe opinie są zastępowane poczuciem ciągle zmieniających się perspektyw:
„Wszystko zależy od tego, jak na to spojrzysz”
To zniknięcie solidnego gruntu może być bardzo stresujące, ale zapoczątkowuje poszukiwanie głębszego sensu i samozrozumienia, czy to POPRZEZ SZTUKĘ, psychologię, filozofię czy duchowość.
Dojrzałe dusze mają tendencję do kwestionowania wszystkiego, łącznie z własnymi motywami, i mają skłonność do wielu badań duszy (dosłownie).
Stare dusze mają tendencję do emanowania pewnym stopniem głębi, powagi lub mądrości, co jest dość oczywiste.
U dzieci może to być NAJBARDZIEJ UDERZAJĄCE (pomyśl: stara głowa na młodziutkich barkach). Dzieciaki Indygo, Kryształy, Gwiezdne?
Ponieważ wyszły poza stresy i konflikty dojrzałej duszy, Stare Dusze mają rosnące poczucie wewnętrznego spokoju i wolności.
Wolność do cieszenia się byciem bardzo świadomym, ale nie z niego.
W porównaniu z młodszymi duszami są stosunkowo spokojni, wyważeni i stabilni, nieprzywiązani do struktur społecznych i oczekiwań kulturowych, pewni własnego istnienia i wewnętrznych sił ORAZ WSPÓŁCZUCIA dla innych.
Z drugiej strony, znalezienie się w tak skonfliktowanym, chaotycznym, szalonym i powierzchownym świecie może być całkowicie przygnębiające.
Dla Starych Dusz celem życia jest odnalezienie prawdziwego wyrażania siebie i spełnienia.
W związku z tym mają tendencję do podążania własną, unikalną drogą w życiu, odpuszczania i odpuszczania w sposób oderwany od siebie, KTÓRY MOŻE WYDAWAĆ SIĘ BARDZO DZIWNY I EKSCENTRYCZNY dla młodszych dusz.
Dusze w późnym stadium rozwoju świadomie uczestniczą w ewolucji wszystkiego, co jest i często skupiają się na nauczaniu duchowej mądrości z wielkim współczuciem.
Uważka
Te opisy podkreślają różnice między etapami.
W rzeczywistości jednak następuje stopniowe przechodzenie z jednego etapu do następnego.
Na przykład osoba na początku etapu Dojrzałej Duszy będzie zachowywać się głównie jak Dusza Młoda, ale z elementami natury Duszy Dojrzałej, które zaczną się dopiero pojawiać.
Prawdopodobnie jestem przykładem takiej duszy.
Tak więc zaczynamy reinkarnować się jako dusze niemowląt, kompletni nowicjusze w fizycznej egzystencji.
Szczerze mówiąc, na tym pierwszym etapie jesteśmy w dużej mierze w stanie niekompetencji i terroru. Ale poprzez doświadczenia i wybory uczymy się i rozwijamy.
Stale przechodzimy od bycia duszami niemowląt, dusz dzieci, dusz młodych, dusz dojrzałych.
Wreszcie wchodzimy w piąty etap jako spełnione Stare Dusze, EKSPERCI LUDZKIEJ EGZYSTENCJI.
Na każdym etapie według Michaela przechodzimy przez 7 kroków, co w sumie daje 35 kroków ewolucji dusz.
Na te i kolejne pytania znajdziesz odpowiedzi w następnej 4 części. Chyba, że nie chcesz …
lofki, pa
Powiązane artykuły
Komentarze
No i chyba powoli się wyjaśnia, skąd u mnie pewne cechy charakteru, które odbiegają od ogólnie ustalonych i które np.…
Ja akurat mam swoje mieszkanie, nawet dwa, ale trochę nie rozumiem tego ciągłego nakierowywania wszystkich na biznes :). Czy nie…
<3
najpierw stwórzm przepływy, a potem będziesz się zastanawiał nad konsumpcją. W biznesie się nie pracuje, biznes się tworzy
Do tej pory myślałam, że moja córka widzi aurę u ludzi, te kolory. Ale widzi jednak kolor duszy.
Pepsi czekałam aż napiszesz kiedyś o Wędrówce Newtona ☺️ cudownie czyta się te książki. Takie potwierdzenie wszystkiego co zawsze jakoś podświadomie czułam i jakbym tylko sobie przypomniała NIESAMOWITE 💚
O tym nie napiszę (wrzuciłam tylko takie info uzupełniające), bo jestem teraz w grze na tym planie, i mnie to nie obchodzi. Gdybyśmy mieli o tym pamiętać, to byśmy pamiętali. 😀 <3
A odblokowania pokoleniowe w metodzie One Brain ?
nie pytaj mnie, bo jak widzisz jestem młodą duszą i czuję obcość i nienaturalność, pytaj o zdrowie, witalność, energię, suplementację, radość, zielone liście, 4 szklanki, słońce, ewentualnie robienie kasy, dobrą miłość, ale z takimi rzeczami, jak ustawienia rodzinne, hipnoza etc zupełnie nie rezonuję. jestem w innej grze.
ja widzę siebie jako duszę młodą, ale przejawiam pewne aspekty / nieduże ale jednak/ duszy dojrzałej: „zależy jak na to spojrzeć”, potrzeba duchowości i wyrażania przez sztukę/.
Mnie ciekawi jak to się dzieje, że jakiś mały procent ludzkości, dokładnie tego samego dnia, robi (czyta, uczy się, medytuje, odczuwa itd) nad tym samym zagadnieniem np. nad tym jak starą mam duszę. Co „naciska na pilota”, wydaje impuls, że idziemy w tym samym kierunku? I to bez względu na to, czy jesteś starą, czy młodą duszą 🙂
Czy steruje tym Omnis? Jeśli tak, to jak sprawić by te „impulsy” odczuwało więcej ludzi?
jedynym sterem jest świadomość, a dokładnie jednostka świadomości obdarzona wolną wolą, która to świadomość jest częścią wyższego systemu świadomości, którego niektórzy nazywają Bogiem. Ewolucja jest celem nadrzędnym, gdyż w przeciwnym wypadku rozpocznie się kurczenie
czyli w trakcie jednego życia możemy być tylko jednym rodzajem duszy? czy np do 40 stki jestem młodą duszą , potem już dojrzałą?
wiek duszy nie ma wiele wspólnego z wiekiem, ale czas na ewolucję duszy ma znaczenie, więc można przechodzić z jednego etapu do następnego, niektórzy się cofają
Czytałam „Wędrówkę dusz” i „”Przeznaczenie dusz”…Nie wiem czy to intuicja czy dogmat..ale czuję tam jakiś fałsz…Tak, fakt, uważam,że wszyscy tu na Ziemi jesteśmy zreinkarnowani…bo wrobili nas..albo część z nas w powrót tutaj. Może to jest tak,że po śmierci przechwytują nas istoty,które nam wmawiają poczucie winy i potrzebę powrotu…A my mamy uparcie iść dalej i nie dać sobie wmówić powrotu na ziemię. Iść w stronę światła…
Bardzo źle się czyta o duszach jeśli stosowane są odnośnie do nich męskie końcówki – Dusze dziecięce (…) są ultrakonserwatywni, tradycjonalistyczni, ortodoksyjni, prawi, moralistyczni, religijni, świadomi prawa i porządku
Młode dusze (…) są bardzo świadomi swojego programu
Stare Dusze (…) porównaniu z młodszymi duszami są stosunkowo spokojni, wyważeni i stabilni, nieprzywiązani do struktur społecznych
To trochę tak jakby napisać: kobiety jedli, mężczyźni piły, a ptaszki śpiewali…
A czepialscy są jakiego rodzaju?
Polecam nową książkę z maja 2024 roku którą można kupić na amazonie „Co powinieneś zrobić gdy umrzesz”. Autor opisuje że kolejne wcielenia to nasza wolna wola a właśnie jesteśmy wrabiani przez pewne spotykane tam istoty do kolejnych wcieleń i w dodatku w książce są wskazówki jak nie dać się wrobić w kolejną inkarnację. Jest to jakby nowe spojrzenie na ten problem a i tu w komentarzach ktoś właśnie się nad tym zastanawiał.
No, czepialscy to bywają wszystkich rodzajów.
no właśnie
A o co chodzi z tym kurczeniem? „Ewolucja jest celem nadrzędnym, gdyż w przeciwnym wypadku rozpocznie się kurczenie”. Chodzi o kurczenie się wszechświata, tzn. odwrócenie obecnej ekspansji? I niby dlaczego ewolucja miałaby być czymś nadrzędnym? Jaki jest jej cel? Z książek Newtona wynika, że to ona sama jest celem, gdyż innego tam nie podano, co dla mnie jest czymś przerażającym. Czymś w rodzaju kieratu, kiedy to po osiągnięciu jednego stopnia od razu trzeba biec ku kolejnemu i tak stale… Czuję w tym mega przekręt.
wyobraź sobie, że posprzątałaś idealnie pokój i zamknęłaś go i nikt tam nie wchodził, po kilku miesiącach jednak pokój już nie lśni. Czyli nie można zaprzestać procesu sprzątania. Podobnie jest z ewolucją, już samo zaniechanie rozwoju powoduje regres. Tak, to kierat dla ego, ale dla duszy nie, wielbi rozwój
Cwana ta dusza. Wielbi rozwój cudzym kosztem – ego musi przechodzić przez piekło materii – a ona buja sobie w obłokach i się rozwija. Patrząc na miotanie się ludzi w kieracie. Super.
ale ego może się w końcu zacząć zachowywać kulturalnie i pomagać mówiąc TAK 😀
„ale ego może się w końcu zacząć zachowywać kulturalnie i pomagać mówiąc TAK” – jak?
gdy jest obserwowane, gdy nie idziesz w egzaltację, w emocjonalność, gdy zobaczysz i rozkażesz
Mnie sie dobrze czytalo. To bylo raczej przejscie z formy zenskiej, bo taki ma rodzaj dusza, zenski,w forme meska, czyli czlowiek/ludzie – on/oni. Przyklady podane z perspektywy juz wcielonej duszy w czlowieka/ludzi.
Niestety, nie można się z tym zgodzić. Podmiotami z językowego i logicznego punktu widzenia były cały czas dusze i koniecznością było w tym przypadku stosowanie żeńskich końcówek. Na maturze za taką nonszalancję byłaby ocena niedostateczna. No, chyba że byłaby to matura od Giertycha 🙂
Jest taki koleś R. Gajdziński, specjalista od tzw. dyktowań dusz. Uważa on, że Bóg jako byt jest zarówno rodzaju żeńskiego, jak i męskiego. Stąd p. Gajdziński popadł w manierę przypisywania mu obydwu końcówek, dlatego mówi on np. „Bóg powiedział/powiedziała, zrobił/zrobiła” itd. Niestety sam się tym ośmiesza i naraża na kpiny, gdyż słowo Bóg jest rodzaju męskiego i wyłącznie tak należy je odmieniać, a to że natura Boga może łączyć cechy obydwu płci nie ma żadnego znaczenia. ŻADNEGO.
Miło że jesteś purystką językową, ale z drugiej strony być może coś Ci umyka. Myślałam, że na inny temat potoczy się rozmowa akurat pod tym wpisem.
Też jestem purystką językową, aliści nie jest tutaj tak źle, ponieważ Pepsi raz pisze z właściwą końcówką, innym razem z niewłaściwą z punktu widzenia gramatyki. Poprawność gramatyczna sprawia, że tekst brzmi elegancko (przynajmniej dla mojego ucha) i ponadto jest łatwiej go zrozumieć w porównaniu do tekstu napisanego „stylem wolnościowym” – czasami muszę taki tekst przeczytać parę razy, żeby zrozumieć dokładnie o co chodzi.
A co do meritum: podobną (właściwie taką samą) klasyfikację etapów rozwoju duszy znalazłam w książce pt. „Świat w oczach Michaela” wydanej w Polsce w roku 1993. Michael to kolektywny byt duchowy z innego wymiaru, który podyktował (przekazem duchowym) autorce tej książki (Joya Pope) taki właśnie obraz etapów rozwoju duszy jaki tutaj przedstawia Pepsi. Książka jest bardzo ciekawa (chociaż przekład polski taki sobie, pozostawia wiele do życzenia), a opis rozwoju duszy poszerzony o wiele ciekawych wątków/niuansów, podziałów, podpodziałów i przykładów z życia wziętych. Może jest gdzieś jeszcze do dostania w sieci. Pozdrawiam. MM – stara dusza.
nic dziwnego, bo zaznaczyłam że to jest tłumaczenie wersji Michaela
Okejka. Tenks wor inwormacjone. XD
Komisje maturalne niestety czesto narzekaja ze musza sie wpasowywac w klucze. Ale jak sie jest maturzysta lub swiezo po to rzeczywiscie moze lepiej sie podporzadkowac.
Aha, w tym artykule (poprzednich nie czytałam) używasz określeń: „nauki Michała”, „istota Michała”, „nauki Michaela” – coś mi się to wydawało znajome, ale nie wiedziałam, że to ten właśnie Michael, o którym napisałam. 🙂
ten sam 🙂
Dla mnie rodzaj nie ma znaczenia…dobrze napisane. Dziekuję za ten tekst. Rozrozniam te poziomy, gdy poznaję ludzi. To znacznie ulatwia kontakt i również ułatwia akceptację pewnych rzeczy.
Dzięki za artykuł. Obydwa źródła sporo wyjaśniają. Pozdrawiam!
Hej Pepsi 🙂
Nie proszę o publikowanie tego komentarza, bo zawiera link youtube i to z polskiej sieci 🙂
Okazuje się, że profesor Joanna Sachse opublikowala kilka swoich wykladow na youtube… pewnie dla ciebie część tych treści nie będzie nowa, ale opowiada pięknie i może rezonować z tobą pod wieloma względami…
https://www.youtube.com/watch?v=fa2M8arovoo
W trakcie studiów udało mi się przez semestr słuchać tej profesorki na żywo w ramach takiego fakultatywnego przedmiotu – wyklady monograficzne. Bardzo przyjemnie wspominam.
Jaką by tu zajawkę ci dać, żeby zachęcić? 🙂 Ostatnio podajesz dużo źródeł swoich inspiracji w niekanonicznej literaturze antycznej – śródziemnomorskiej (nurty hermetyczne) a także w dwudziestowiecznej również niekanonicznej myśli prokapitalistycznej (Ayn Rand).
A ja bardziej rezonuję z tymi hinduskimi-starożytnymi korzeniami niektórych nurtów… mimo że są to nurty z pewnością patriarchalne (i o dziwo jeszcze jak najbardziej „kanoniczne”), to profesor Sachse przybliża to niesamowicie…
(wykład 40 minut, naprawdę piękny!)
Och Lily jesteś moim światłem
Moja jest ostatniej barwy z poziomu piątego. Jest bardzo piękna i ukształtowana.
Kiedyś internetowa koleżanka zaproponowała mi zrobić test osobowości ponieważ była ciekawa… “Rzecznik” (co niestety się potwierdza). Na dodatek jestem buddystą. Mimo tak rozbudowanego „zaplecza” słabo sobie radze „tutaj”.
Po przygodach w tym życiu wnioskuje, że muszę pomagać potrzebującym aby rozwinąć się bardziej.
„Każdy człowiek musi podjąć decyzję, czy będzie chodził w świetle twórczego altruizmu, czy w ciemności niszczycielskiego egoizmu.” – Martin Luther King
PS. Autorko ładnie zaprezentowany artykuł.
Dzięki Kamilu, ściskam
Rozwiązała się zagadka Bóg boi się skurczyć więc po to cały ten Circus yyezd.
Nie mam fazy na Miłość choć dusza raduje się gdy jest pokojowo harmonia i zgoda.
logiczne