Matka hejterka, czyli toksyczni rodzice, jak się z tego wyzwolić?

Z perspektywy tej książki o planowaniu przedurodzeniowym nie można powiedzieć, że dzieci, czy ktokolwiek z otoczenia, a już na bank ludzie toksyczni, ogranicza ewolucję. Owy motyw mówi, że naszą pierwotną naturą jest miłość. Jesteśmy w grupach dusz, gdzie możemy wymieniać się rolami. Rzeczy niedomknięte, nieprzepracowane z poprzednich wcieleń, uwidaczniają się w tym, np. jeśli ktoś umierał w strachu to będzie tutaj miał ciągle z nim styczność, żeby to przerobić.
Jest sobie dusza, która ma jakiś motyw do przerobienia i często jest tak (cały czas powołuje się na „Odważne dusze”), że nasza rodzina ziemska, w czasie tych planów przed urodzeniem, z miłości, godzi się traktować nas tak a tak, ponieważ bardzo często dusze wybierają sobie naukę przez przeciwieństwa, np. ojciec alkoholik, którego syn ma uczyć się, stykając się z jego życiem, stabilnego stąpania w swoim życiu. Albo dusza wybiera sobie życie z jakąś niepełnosprawnością po to, by móc głębiej wejrzeć w siebie, stać się obserwatorem. I te dusze godzą się być taką a taką matką, z miłości dla tej duszy, która potrzebuje tego doświadczenia, czaicie to? Związki karmiczne są tam tłumaczone jako taki układ, gdzie ktoś nie zaplanował np. czyjegoś zabójstwa wcześniej, tylko, jak oni tam to nazywają – osobowość człowieka, która ma wolną wolę tu na ziemi i co więcej, nie pamięta tego planowania i tego jaką ma tutaj misję, bo w toku życia to ma wyjść, i ta osobowość zboczy ze swojej ścieżki i zabije kogoś, to wtedy ma dług karmiczny wobec tej osoby i po swojej śmieci, ponownie się zaloguje i będzie „działać” na rzecz niej, jej rozwoju, będzie dla niej tymi lekcjami, których potrzebuje do własnego, osobistego wzrostu. Karma jest tam przedstawiana nie jako kara, lecz naturalne prawo, coś jak grawitacja – nie wściekasz się na nią za to, że się potknęłaś, nie obwiniasz jej. A te wszystkie, wydawałoby się, że chore i odkrzywione relacje z innymi, według tamtej perspektywy są z … Miłości właśnie. Czyż patrząc pod tym względem, nie jest o wiele, wiele łatwiej ludziom wybaczyć? Puścić to wszystko im i sobie? Wyluzować? Oczywiście, że jest! 😀 Ta informacja, że jesteśmy miłością, delikatnością, współczuciem, ogromną empatią, ale również pomocą dla innych. Jak z miłości potrafimy odłożyć swoją ewolucję, albo przy okazji swojej, pomagać innym. To są cudownie pozytywne perspektywy, warte poznania.
Aaa i jeszcze to Wam napiszę – wiedząc przed wcieleniem o tym wszystkim, że jesteśmy miłością, ale tak bardzo chcąc ewoluować, uczyć się siebie, wskakiwać na wyższe poziomy, chcemy tu schodzić, w materialne Ciała, w sferę zapomnienia i doświadczać tych różnorakich życiowych sytuacji, nierzadko ciężkich, traumatycznych, żyć w strachu, lęku, poczuciu niedoborowości, smutku, itd., to czyż przeżywanie tego wszystkiego, nie jest kwestią naszej ODWAGI? Żeby żyć w strachu, w tych wszystkich traumach, smuteczkach, złościach, w tych swoich głowach, z tymi swoimi egami, to sprawa ogromnej odwagi i chęci ewolucji – pójść w zapomnienie o swej prawdziwej naturze, odwalać manianę na Ziemi po to, by wzrastać, by stawać się tą miłością, nie tylko w znaczeniu – ja wiem, ale też – ja działam, jestem nią, tą miłością, bo zeszłam do materii by poprzez działania, przeżycia emocje, przeciwieństwa tego, czym jestem, w pełni zrozumieć swoją prawdziwą naturę. Moje działania motywuje nią. Zatem okazuje się, że strach, choroba, opieka nad upośledzonym dzieckiem, czy bycie nim i cała, cała reszta, to kwestia ogromnej odwagi. Więc, może wcale te osoby z nerwicą lękowa i innymi tego typu schorzeniami, nie są wcale młodymi duszami? Może akurat teraz, akurat w tym wcieleniu będącym kontynuacją poprzedniego, to właśnie należy wziąć na klatę, po masie doświadczeń wcześniejszych?
Może to, stanie się czyjąś prawdą, która będzie mu służyć, aby stawał się lepszy przede wszystkim dla siebie, co z automatu przełoży się na innych. Ponieważ każda Twoja osobista iskra zrozumienia, każda ciepła myśl, każdy wzniosły czyn, albo już sama jego intencja, myśl, no to coś, co jest skutkiem Twojego ocknięcia się, choćby na moment, i składanie tych momentów, że jest ich coraz więcej. Przecież to wszystko oddziałuje na Wszechświat, na całość, na Wszystko Co Jest. I jak możesz, w takim kontekście myśleć o sobie, żeś Ty jesteś jakiś marny pył? Nic nie znaczący i nic nie wnoszący? Przecież wnosisz tutaj ciągle i cały czas, każdym swym działaniem, czynem, myślą, mową to wszystko, co tam w sobie generujesz. Jesteś potęgą, ciągniesz innych w górę, pamiętaj o tej ogromnej odpowiedzialności. Ale przede wszystkim, jesteś miłością ♥️
Miłość prosto z mojej Duszy dla Was ❤️

zaakceptowalam swoje niewybaczanie, zreszta wybaczanie to nic innego jak tragedia energetyczna, sama pisalas.

Dziękuje <3 z miłością!

To pytanie zadaje matce od kiedy zrozumiałam co się w domu wyprawia. Wiesz Pepsi. Polskie na dobre i na złe. Boję się, że zrobią sobie nawzajem kiedys krzywdę w tej nienawiści.