Kontrowersyjny wpis o sukcesie starych i paskudnych, lub tylko paskudnych

Hejo kiedy będzie e-book o zarabianiu w sieci???

Pepsi, mam wrażenie, źe moje to wcielenie to pomyłka i jestem „czymś złym”. W epitetach mogłabym się określić jako nadto wrażliwa, impulsywana, egoistka, hipokrytka, skłonna do konfliktów, męcząca innych nt. swojej osoby i swoich problemów – ALE jestem bardzo miła dla ludzi, od serca, po prostu ich lubię, ludzie się ogólnie dobrze w moim towarzystwie czują, natomiast bardzo często i tak ludzie po „bliższym kontakcie” się ode mnie odsuwają. Nie chodzi mi o to, żeby kogoś przytrzymywać przy sobie, ale to wszystko pokazuje mi, że nie jest ze mną tak jak powinno, że podwyższam swoim chaosem entropię naszej rzeczywistości. Chciałabym to zmienić, w teorii wydaje się to proste – dieta roślinna, jak najbardziej raw; dużo czytać, medytować, biegać – katharis dla duszy. Czuję się sama źle ze sobą, czuję, że coś jest nie tak. Najwięcej w życiu mnie spotyka jednak tych niemiłych sytuacji, czyli jest problem, nisko wibruję.

Ostatnia sytuacja, absurdalna, romans z wykładowcą, powiedziałam swoim „koleżankom” (mój za długi język należałoby wyciąć), a one doniosły do dziekanatu, jednocześnie stawiając tego Pana w roli gwałciciela, bo go po prostu nie lubiły i poprzez to, że im się wypłakałam, że mnie zostawił to zobaczyły w tym korzyść dla własnych interesów. Wiem o tym, że chwila moment wylecę z uczelni, przez właśnie takie swoje głupstwa. (4 rok farmacji)

rodzice – nie lubią mnie, uważają mnie za pasożyta, który nie potrafi pogodzić dziennych studiów z pracą w ten sposób, żeby się już samemu utrzymywać (22 lat mam). Często poprzez ten brak jakiejkolwiek milosci rodzicielskiej wobec mnie, na przestrzeni całego mojego dotychczasowego żywotu, strach wychodzi mi poprzez palce, całkiem niedawno wyzbylam się bycia „kobietą kochająca za bardzo” i udało mi się stworzyć zwiazek, w którym obu osobom zależy równomiernie, a nie jak do tej pory – ja byłam tą nadskakująca i zakochująca się w niedostępnych mężczyznach. Mam tez nerwicę lękową.

Niewyparzony i zbyt długi język, każdemu potrafiłam powiedziec o wszystkim w moim życiu, najbardziej delikatnych i prywatnych sprawach. Ba, moje ego się chełpiło w gadaniu o sobie – ah, niech inni rozkminiaja moje problemy, bo przecież sama nie potrafię być odpowiedzialna za własne życie. Zamęczam innych sobą aż do porzygu.

Chciałabym kliknąć guzik „restart życia”, zacząć od nowa, nowa ja. Chciałabym mieć już inne wcielenie, to jest wcielenie zła i bardzo źle się z tym czuję, nie chce być tak paskudnym człowiekiem.