Jeśli robisz to, sama … kradniesz lata swojego życia

❤

bardzo chce jeść dobrze ,ale nie jestem w stanie przejść na dietę roślinną. czy tylko to jest słuszną drogą? i tylko post przerywany? jaki może być kompromis?

Zrozumienie swojego awatara – genau to, co jest istotne. Świetnie napisany artykuł Pepsi.

A tak z innej strony. Kiedy pojawi się w sprzedaży K2?

Pepsi kochana Pepsi dziękuję Ci za ten wpis! Zawsze gdy dopada mnie gorszy czas odnajduję u Ciebie wskazówkę, walę się w czoło i stawiam się na nogi. Czasem na dłużej, czasem tylko na chwilę…

Jestem tutaj już od jakiegoś czasu i wiele się nauczyłam – zbadałam się, wprowadziłam kilka dobrych rytuałów (w tym ukochane 4 szklanki), suplementuję co trzeba przy niedoczynności – dziękuję Ci za wszystkie porady!

Sfera psyche to dla mnie wciąż nieogarnięty chaos. Wiele spraw już zaaceptowałam, doświadczam uczę się i udaje mi się opanować moje wybuchy złości i chęć podbijania własnej ważności – to już coś. Wciąż jednak są we mnie demony (myśli, ego?) których nie potrafię przegonić – miotam się, walczę, rozkminiam, czyli idealnie karmię dopadające mnie potem wahadła?!
To co dzisiaj napisałaś „Ludzie pytają, pepsi co ty jesz niebogo?, i chcą koniecznie wiedzieć. Ale to nie ma znaczenia, co ja jem, bo ja karmię swojego awatara, a Ty swojego, a wszyscy różnimy się i to bardziej niż myślisz” dotyczy mnie idealnie. Dotychczas zawsze szukałam gotowego planu rzywieniowego, rozpiski którą mogłabym jak małpka kopiować (przeszłam protokuł AiP, Paleo, ketozę) – i z jednej strony daje mi to pewnien „komfort”, możliwość skupienia się działaniu – zawsze na początku pozytywne efekty przychodziły jakby same, totalnie bez wysiłku więc zaliczam to jako plus. Ale też gdy tylko jakiś element układanki nie spasował tak jak powinien (wyjazd,nieplanowane zjedzenie czegoś poza domem, urodziny itp.) – wszystko waliło się momentalnie, wracałam do punktu wyjścia jeszcze bardziej sfrustrowana i zła, że znowu się nie udało. Mówisz, że trzeba zaakceptować swój lęk, że należy siebie kochać, zadbać o siebie ale bez niepotrzebnego podbijania ważności i po prostu robić swoje. W końcu po kolejnych seriach wzlotów i upadków, jakieś 2 tygodnie temu doznałam „olśnienia”, poczułam taki wewnętrzny spokój, zeszło ciśnienie związane z wyglądem, wszystko cielesne przestało mieć znaczenie – a skupiłam się na tym, żeby czuć się zadowoloną ze wszystkiego co mnie spotyka. I o dziwo po kilku dniach wstaję rano z pięknym wklęsłym brzuchem, patrzę na siebie w lustrze i mówię do siebie: kocham Cię, jesteś silna i wartościowa. Nawet nie pamiętam co jadłam bo to po prostu nie było ważne, kładłam się spać zadowolona, radosna. To trwało 3 dni i to były najpiękniejsze 3 dni przez ostatnie kilka lat!! Potem musiałam wyjechać na weekend, wybiło mnie to z mojego rytmu, nie byłam w stanie zachować mojej codziennej rutyny i po powrocie w poniedziałek dopadło mnie wahadło. Od tej pory (czyli od ponad tygodnia) nie umiem się wyzerować, odgonić rozwalających mnie myśli, że było już tak super, że znowu nie dałam rady i, co chyba najgorsze, znowu czuję na sobie to okropne ciśnienie – co zrobić, co jesć, ile, kiedy… Mówię sobie, że ok, jest jak jest, jutro zrobię to lepiej ale znowu to samo…. Mam wyrzuty sumienia i sama siebie karcę.

Gdzieś w głowie kołaczą mi Twoje słowa o jedzeniu intuicyjnym i, że ortoreksja jest gorsza niż pójście na bigmaka. Tylko zauważyłam, że u mnie jak do tej pory działa tylko zasada zerojedynkowa – wszytsko albo nic. Nie potrafię znaleźć złotego środka dla mnie. Niby chcę dla swojego ciała jak najlepiej, chce je odbudować i odżywić, podejmuję pewne dobre wybory, ale też sama sabotuję swoje działania.

W tym całym chaosie spisałam sobie kilka najważniejszych dla mnie haseł – tak, żebym mogła do nich wrócić w kryzysowej chwili. Powtarzam je sobie, ale wciąż jest we mnie pełno obaw i lęku, że nie dam rady. Poradź jak można nabrać odwagi, wyzbyć się tego okropnego poczucia strachu? Czy jest jakiś sposób na uniknięcie wahadła gdy czuję, że się zbliża, że sama się na nie wystawiam?

Tylko jedno mnie meczy dlaczego choruja ludzie i dzieci nieszczepione?? Dlaczego wrocimy do chorob z polowy xx wieku? Odra wrocila wsrod niesczepionych a wiec lepiej szczepic sie