Jak w 3 krokach zwiększyć produkcję progesteronu i chronić się przed poważnym NIEzdrowiem?

Ostatnio mam bardzo obfite i długie okresy z wylatującymi ze mnie kawałkami „wątróbki”. Biorę suplementy i coś mi tu nie pasowało. Kupiłam wit. E i od miesiąca biorę w dużych dawkach. Ile to nie wiem, bo różnie mi się sypnie tego. Ale wystarczył tylko miesiąc, żeby ostatni okres był w miarę normalny. Czyli trafiłam na brakujący element? Co to może oznaczać? Może coś jeszcze dołożyłć?

jak rozpoznać że z naszymi nadnerczami jest coś nie tak?

Dzięki. Zaraz kupuję:)

Kochana Pepsi. Wczoraj jakoś podsumowałam wszystko i… Zrozumiałam ( albo wydaje mi się, że zrozumiałam) dlaczego w udanym związku, w którym od kilku lat tkwie, czasem coś nie gra, czyli on ma czasem o coś prenersje i potrafi krzyknąć, a ja się dołuję i zamykam w sobie. Myślę, że moje zachowanie, które powoduje jego pretensje i krzyk, a mój dołek psychiczny, wynika z tego, że dbając o nasz związek, dom w którym żyjemy oraz wykonując te wszystkie obowiązki, przychodzi dzień, w którym zatrzymuję się na chwilę i zastanawiam po co ja to wszytko właściwie robię i w jakim celu. Kiedyś robiłam to z radością, teraz też, ale jednak są momenty, kiedy się zmuszam i wykonuję to na siłę, mechanicznie. Ogólnie chodzi o to, że nie rozumiem dlaczego, skoro jesteśmy ze sobą już tyle lat, mamy wspólny dom, kredyt, firmę, ukochanego psa, ufamy sobie, to on nie robi nic w tym kierunku byśmy zamiast żyć w bezdzietnym konkubinacie, stali się małżeństwem z dziećmi. Założyli taką prawdziwą rodzinę. On jest po rozwodzie i ma dziecko z poprzedniego małżeństwa, z którym z powodów złych stosunków z byłą, nie utrzymuje kontaktu. Uważa że macierzyństwo zmienia kobietę, a małżeństwo wszystko psuje. Zawsze rozumiałam to, że ma złe doświadczenia. Ostatnio jednak się wygadał, że jak już para jest po ślubie i ma dziecko, to jest prawdziwą rodziną i ciężej się rozstać, a jak są bez, tego to łatwiej można się odwrócić i po prostu wyjść. Zrobiło mi się przykro, gdyż pomyślałam, że skoro nie jesteśmy w formalnym i dzieciatym związku, to on nie uważa nas za prawdziwą rodzinę i że łatwiej będzie mu w razie czego odejść? Dodam, że rozmawialiśmy poważnie na ten temat w zeszłym roku i zarówno ślub jak i rozmnażanie się mamy kiedyś w planach. Inicjatywa wyszła od niego i to on często powtarza teksty typu: „jak kiedyś pojawi się w naszym domu dzidzia to….” lub „jak będziemy brać kiedyś ślub to…” Nie robi jednak nic, aby to kiedyś zmieniło się w teraz. Bardzo mnie to boli, jednak nie chce powielać rozmów, naciskać ani wywierać presji. Tym bardziej, że powiedział mi kiedyś, że w jego byłym związku wszystko było pod presją i teraz jakakolwiek presja go odstrasza i zniechęca. Nie chcę dlatego ponownie z nim rozmawiać i go pytać, bo znając go, powie że już przecież ustaliliśmy, że kiedyś będzie to dziecko i reszta. Tym bardziej, że od niego wyszła inicjatywa w tym kierunku. Naprawdę nie wiem co mam robić. Z każdym dniem czuję się coraz gorzej psychicznie. Żyje nam się szczęśliwie. Cały czas robimy jakiś krok do przodu. Jednak martwi mnie brak formalnego związku oraz wspólnych dzieci, gdyż ja mam już 33 lata a on 44. Tak, bardzo to przyzywam, że czasem nie potrafię się cieszyć z tego co juz mamy a mamy dużo. Błagam kochana Pepsi pomóż, bo coraz bardziej się tym niszczę i pogrążam w negatywnych wibrachach. To pewnie przez to czuję się brzydka, nic nie warta, nieudolna, skoro nie zasługuje na to, aby facet którego kocham i z którym od wielu lat żyje stał się moim mężem i ojcem naszych dzieci. Z wesołej, pewnej siebie i uśmiechnietej dziewczyny, stałam się smutną, znerwicowaną, zakompleksioną marudą. Ja to widzę i on też. Nie lubię siebie takiej. Pepsi kochana ratu proszę. Mam nadzieję, że chociaż Ty mi pomożesz i wytłumaczysz co się ze mną dzieje? A może to hormony szaleją? Słyszałam kiedyś teorię , że jeśli kobieta chociaż raz nie urodzi, to podobno dziwaczeje…Twoja opinia, jest dla mnie ważniejsza, niż twierdzenia psychologów….

Wpis dla mnie. Nie mam siły juz na nic. Badalam dziś rano kortyzol 582nmol/L witd3 16,5 żelazo 42ug/dl A ferytyna 44ng/ml teraz głupie pytanie duzo włosów mi wypada czy mogę mieć podróżników na gape?

Byłam kiedyś w 10letnim związku, który okazał się bez przyszłości. Jakieś decyzje musicie podjąć. Albo życie podejmie.

Od lat mam migreny, obniżone libido, zimne dłonie i stopy, obniżoną temperaturę ciała, zmiany nastroju, stany depresyjne, problemy ze snem, plamienie przed okresem, skrzepy podczas okresu i nie mogę zajść w ciążę. Badania hormonalne ok. Zdecydowaliśmy się na inseminację, przy której dostałam progesteron, zajść w ciążę się nie udało ale jejuuuu spałam po tym progesteronie jak dziecko, głowa mnie nie bolała wcale, byłam wypoczęta, po prostu szał. W badaniach progesteron miałam w normie! O czym świadczy taki mój stan po braniu go? Że pomimo wszystko mam niedobór? Czy to może być cała przyczyna moich problemów? Czy można go brać cały czas??? Ja po prostu nie pamiętam już że można się tak dobrze czuć… Ech…