Bliżej natury i dalej od matriksu, czyli słowo o niewidzialnym Bogu

21 grudnia 2017 17

Hubert Reeves, znany astrofizyk i pisarz (Godzina upojenia. Czy Wszechświat ma sens?, Najnowsze wiadomości z kosmosu), powiedział:

Ludzkość to szalony gatunek: modli się do niewidzialnego Boga i niszczy widzialną Naturę nie zdając sobie sprawy z tego, że widzialna Natura jest niewidzialnym Bogiem do którego się modli.

Ty też jesteś elementem tej natury i sąsiadka nim jest. Elementem wiążącym właściwie, bo nie tylko częścią natury, ale i człowiekiem. Częścią gatunku, który udaje, że posiadł coś czego przecież nie da się okiełznać. Zapomniano, że wszystko jest energią, energia natomiast oddziałuje na siebie i dąży do równowagi. Każda cząstka owej energii zawiera w sobie całą boskość tego świata – pchła na bezpańskim psie i kropla wody w wodospadzie. Bliskość z naturą to bliskość ze sobą. Natura jest intuicyjna i piękna, rytmiczna chociaż zupełnie nieokiełznana. Ty też taka jesteś. Twoja natura taka jest. Ludzie tworzą systemy i społeczne konstrukty, od dziecka wtłaczani są w ramy wymogów, zawiłych schematów i zasad. Każdy ma, po gombrowiczowsku, jakąś swoją gębę. Wszystko ma granicę, system i określony już dawno plan działania. Tymczasem ludzka natura, to nadal natura, co widać chociażby w historii, co to kołem się toczy. System przejawia się najczęściej w umiejętnościach społecznych – w gestach i symbolach, w odpowiednim ułożeniu sztućców na talerzu, nie rozpoczynaniu maili od „witam” i nie bekaniu w towarzystwie. System przejawia się w kulturze, w tym, że w kraju, gdzie obraz Matki Boskiej karmiącej, wiszący być może w większej ilości domów niż niewiszący, nie gorszy nikogo, a żywa i namacalna matka karmiąca jest czymś obrzydliwym. System przejawia się w milionie innych, bardziej, raczej jednak mniej logicznych zjawisk. System, czyli matriks. Matriks to właściwie także konstrukt, namacalny i żywo funkcjonujący. Będąc jego częścią oddalasz się od kosmicznego ładu wszechrzeczy, czyli od natury ergo od siebie. Stajesz się nie tyle trybikiem co bateryjką, która napędza machinę zagłady.

Żyjesz

Pracujesz, zarabiasz, konsumujesz. Nowy trend, nowy sprzęt, nowa kolekcja fatałaszków. Wyprzedaż. Przyda mi się to. Tanio było. Zaoszczędzone wydane pieniądze. Boisz się. Innych bo nie znasz ich zwyczajów (a przecież wolisz swoje upupienie niż cudze), uboższych bo niebezpieczni, bogatszych bo pewnie dorobili się na czyjejś krzywdzie, mądrzejszych bo wstyd, głupszych, bo wprawiają w zawstydzenie. Przyszłości bo co to będzie. Siebie bo kim ja jestem.

Chorujesz. Ze strachu i przepracowania chorujesz. Z konsumpcjonizmu chorujesz. Z braku natury chorujesz.

Dasz wiarę, że są ludzie, którzy dzień w dzień jedzą tłustego kotleta i ziemniaki, codziennie napompowany chleb z napompowaną szynką, napompowanym ketchupem i mizerię, bo ogórek ze śmietaną to zawsze lepiej niż sam ogórek. To jakby jeść rekwizyty filmowe, atrapy jabłek. Dasz wiarę, że są ludzie, którym na widok coli trzęsą się dłonie, tak marzą o cukrowym haju? Są ludzie, którzy codziennie odpalają konsolę, wyciągają z lodówki 4-pak browarów i palą marię nucąc reggae piosenki o tym jak to ona jest naturalna, ale przecież zapomnieli co to jest natura. Są ludzie, którzy wracają z pracy do domu i siedzą tam już do następnego dnia, dopóki znów nie idą do pracy. W weekend jadą po zakupy i znów bunkrują się w domu oglądając seriale. Ludzie, którzy od morza wolą laptopa, od spaceru po górach spacer po centrum handlowym, a z naturą kojarzą pełną chemii, zapakowaną w plastik papkę radośnie opisaną „tylko naturalne dodatki”. Dasz wiarę, bo w takim świecie żyjesz i w sumie nie robi to na Tobie żadnego wrażenia

Jak zadziwiające to jest w świecie pełnym cudów?

Bo hej. Natura jest pięknem. Ciało jest pięknem. Pięknem są wodospady. Panoramy miast widziane z odległych wzniesień, niczym ogromne naleśniki z lukrem. Piękne są drzewa w parku i słońce odbijające się w kałuży zaraz po deszczu. Śnieg, skóra, oczy, pomidor i naręcze malin. Nie równają się im surowe bryły biurowców, seriale i smutny krajobraz poszarzałych miast. Być może dla niektórych święta to niezwykły czas, bo czas refleksji. Dla niektórych może nim być nadchodzący rok, prawdziwie symboliczny i nasycony cudowną energią. Może najwyższa pora uziemić się, wyciągnąć ręce ku niebu, odetchnąć głęboko i połączyć się z doskonałą energią Ziemi i Kosmosu, z naturą, ze sobą… Twoje ciało już wie, a Ty?

uściski:)

Powiązane artykuły

• 3 podpowiedzi, jak się odnaleźć w Matriksie?
• Siedem RÓL DUSZ stanowi różne proporcje dla całej populacji: DUSZA SERWERA 25%
• Zranione ego jest jak niewidzialna rana i w tym tkwi przepis na ... przyciągnięcie Twojego SP
• Czy mieszkając na garnuszku u rodziców dobrze jest kwękać i biadolić?

• Najnowsze komentarze
• 1. 

     buaaaa lovciam

  2. 

     Łubudubu, Pepsi matką narodu! Dzięki, że jesteś!

  3. 

     🙌🍊🍋💚🩵🩷🔮🥀😘☕️💫 🥂💫👛🦭💃👁️🐌🦆🔮🥀❤

  4. 

     Ze wzajemnością ❣️❣️❣️😘😘😘🫡

  5.