Bądź uważna jak poetka i zacznij cieszyć się chwilą

1 lutego 2018 15

Jak przeżywasz swoje życie?

Jedząc śniadanie, smakujesz jego tekstury, całej feerii smaków i aromatów? Patrzysz na linie i kanty ciała osoby, którą kochasz, dotykasz jej skóry, kiedy przechodzi ją dreszcz? Kiedy się kąpiesz, czy wąchasz żel pod prysznic? Podczas jazdy autobusem patrzysz przez okno z ciekawością małego dziecka poznającego właśnie świat? Spoglądasz jeszcze w gwiazdy, w okna kamienic, w oczy mijających Cię na ulicy ludzi? Często, dopóki nie jesteś w nowym miejscu, nie znajdujesz się w wyjątkowych okolicznościach, ze wzruszeniem ramion przechodzisz obok życia i obok wszystkich wspaniałości, które oferuje. Mijają dni, wyjaławiają się i szumią Ci w uszach echem przeszłości nim tylko się obejrzysz. Skupiasz się na pogoni za nieznanym przyszłym i rozdrapywaniem minionego. Przesypiasz tu i teraz. A wszystko zaczyna się od skupienia. Nawet jeśli coś wydaje się znajome i zdecydowanie nudne.

Pamiętasz, jak stado rozszalałych motyli obijało się o ściany Twojego żołądka, kiedy poznałaś swojego partnera?

Tak, tak, tego czorta, co to rozrzuca skarpetki po całym mieszkaniu, nie słucha co mówisz i je jakby nie dostawał obiadu przez miesiąc. Spójrz na niego inaczej. Na ten rozbrajający szczerością uśmiech, beztroskę jakby dziecinną, której sama możesz się uczyć, na iskierkę w oku, kiedy opowiada Ci ze szczegółami o czymś co kocha (choćbyś i miała gdzieś, że udało mu się skleić model samolotu/naprawić silnik/przykręcić żarówkę), na przerzedzające się kępki włosów i zmarszczki wokół oczu. Zauważyłaś, kiedy to się stało? Zauważyłaś jak pięknie dojrzewacie? Jak wszystko stało się automatyczne i rutynowe jak przegląd junkersa w kiblu?

Nikt nie obserwuje lepiej niż poeci

Jak napisał Rilke, pisać poezję oznacza być żywym. I jest się żywym w sposób wyjątkowy będąc artystą – żywym wewnątrz i na zewnątrz, nieprzerwanie, do szpiku kości żywym. Jest w tym coś niemal sakralnego. Poetka/poeta zna tajemnicę istnienia, korzysta z tego o czym wiele osób zapomina – świadomie używa swoich zmysłów. Kosztuje życia. Zapachów, smaków, miejsc, ludzi. Wyłapuje rozmowy w kawiarniach, przychodniach i sklepach. Wącha ziemię po deszczu. Obserwuje nowe pomieszczenia i zachwyca się detalami. W bibliotece zapamiętale przytyka nos do książek, przejeżdża palcem po woluminach. Poetka, która jest w Tobie, jest odkrywcą. Odkrywa emocje, wewnętrzny świat swój i innych ludzi, zewnętrzny świat. Wielkie wodospady i małe, wygniecione pomidory smętnie zalegające w lodówce.

I Ty możesz być poetką, wcale nie musisz kończyć kursu, studiów, warsztatów, ani nawet pisać

Bądź poetką byciem w tu i teraz. Obserwacją małych rzeczy, na które składa się obecny moment, rozkoszowaniem się nimi, spokojną kontemplacją i radosnym przeżywaniem. Aby przykuwać do rzeczy uwagę w sposób, w jaki robi to poeta, bądź ciekawa. Zadawaj sobie pytania. Pytania każdego rodzaju. Co widzę, kiedy się budzę? Co teraz słyszę? Jak się czuję? Gdyby moje serce umiało mówić, co by powiedziało? Jak mój mąż pije kawę? O czym rozmawiają ludzie w pociągu? Zapamiętaj słowa Betty Smith i patrz na wszystko tak, jakbyś widziała to albo pierwszy albo ostatni raz: teraz to Twój czas na Ziemi wypełniony chwałą. Otwórz oczy.

Bonus ćwiczenie

Popracuj nad kreatywnością, nad obserwowaniem siebie i świata, który Cię otacza, a który jest odbiciem tego, co dzieje się w Tobie. Świetnym sposobem aby znaleźć się w tu i teraz, zrelaksować i obudzić umysł jest pisanie haiku (to japońska forma 17-sylabowego wiersza, w którego transliteracji na alfabety łacińskie, pierwszy wers ma 5 sylab, drugi 7 a trzeci 5, haiku jest formą silnie związaną z buddyzmem akceptującym japoński animizm – można więc uznać ją wysublimowaną formą praktyki zen). Na przykład, idąc za klasykiem haiku: Shio-dai no haguki mo samushi uo no tana W sklepie rybnym Dziąsła solonych leszczy Są lodowate Możesz zabawić się formą, wystarczy, że pierwszy i ostatni wers będą krótsze niż środkowy, możesz rymować albo nie. Opisuj to co przeżywasz, to co widzisz w obecnej chwili, to co czujesz. Możesz zaczynać od fraz takich jak: czuję się dzisiaj…/ niebo jest nocą… / kawa w kubku… / za oknem widok… co tylko wymyślisz. wiatr zawiał nagle zaszeleściły liście nadchodzi burza   Tadam, jesteś poetką. A przede wszystkim jesteś w tu i teraz.  

uściski:)

Powiązane artykuły

• Zasada synchroniczności. Czym się ją je?
• 5% Ciebie CHCE ZMIAN, ale 95% Twojego ciała jest zakodowane w STARYM TRYBIE. Co masz więc robić?
• Twoje dwie blokady mentalne. Usuń je
• 4 zasady lustra i zasada pierwszeństwa. Pojmiesz? Stajesz się alchemikiem wszechrzeczy. Dziuniu rządzisz

• Najnowsze komentarze
• 1. 

     Poniekąd przyłapałam i zaczęłam drążyć, to się przyznał..

  2. 

     Koniecznie zobacz ten film, zobaczcie go może nawet razem Don Jon (2013) Wkrótce odpowiem Ci najprawdopodobniej wpisem/filmem Nic się złego…

  3. 

     Mówisz o mnie.. mnie się właśnie trafiła ta podłoga.. mój ukochany, jeszcze do niedawna mężczyzna po 4 latach bycia razem…

  4. 

     Buaaaaa, jest też grupa ućpanych 😘😜🙌

  5. 

     Ostatnio doktorka matematyki poprosiła mnie o przepisy na eliksiry oczyszczające i odżywiające. Od razu przyszedł mi na myśl Twój blog.…