😘🙌💚🍓🏵️🌷🙋
Okazuje się, że te same naturalne suplementy, które poprawiają nasze zdrowie, jednocześnie należą do legalnych środków dopingu dla sportowców. Szkoda, że nie wszyscy chcą z tych dobrych wieści korzystać.
Światowa Agencja Antydopingowa (WADA) odnotowała 99 pozytywnych testów pod kątem obecnie zakazanego środka związanego z aferą wokół Marii Szarapowej. Sprawa skierowała światło na meldonium, mało znaną substancję dostępną jako lek bez recepty w wielu regionach Europy Wschodniej, ale nie zatwierdzoną do stosowania w Stanach Zjednoczonych. Meldonium podaje się w leczeniu niedokrwienia i braku przepływu krwi do niektórych części ciała. Lek jest produkowany (wytwarzany) na Łotwie i przepisywany między innymi w leczeniu schorzeń serca. Zwiększenie przepływu krwi wywołane przez meldonium, może poprawić wytrzymałość i czas regeneracji po treningu. WADA przeniosła go z listy środków „monitorowanych” do „zabronionych” z uwagi na „udowodnione przypadki stosowania przez sportowców w celu zwiększenia wydolności”. Wyszukiwanie substancji, które sportowcy mogą wykorzystać do polepszenia wyników sportowych bywa długie i żmudne. Oczywiście istnieje więcej niż kilka naturalnych, legalnych, nietoksycznych i bezpiecznych substancji, z których mogą korzystać także sportowcy. Problem w tym że większość wciąż woli decydować się na stosowanie niebezpiecznych farmaceutyków zamiast naturalnych leków, nawet w obliczu ryzyka przyłapania na dopingu i wykluczenia z rywalizacji.
Według Annelie Pompe, wybitnej alpinistki i światowej klasy nurka na wstrzymanym oddechu, zdrowe tkanki alkaliczne mogą pomieścić nawet 20 razy więcej tlenu niż ich kwaśne odpowiedniki. Kiedy nasze komórki i tkanki mają kwaśny odczyn (poniżej 6,5-7,0 pH), tracą zdolność do wymiany tlenu, co komórki rakowe wprost uwielbiają. Sportowcy rozumieją korzyści płynące z przyjmowania wodorowęglanu sodu (sody oczyszczonej) doustnie przed treningiem i zawodami sportowymi. Zwiększają w ten sposób zdolność krwi do przenoszenia tlenu, co daje zauważalną różnicę pod względem wydajności. Jednym z ograniczeń dla takiego stosowania wodorowęglanu jest możliwość wywołania biegunki podczas startu w zawodach, w sytuacji przyjmowania zbyt dużych dawek. Kolejnym ograniczeniem jest stosunkowo krótki czas działania. W raporcie opublikowanym w 2010 w „Food and Nutrition Sciences” stwierdzono, że sportowcy biorący udział w zawodach trwających od 1 do 7 minut (pływanie od 100 do 400 metrów, bieganie od 400 do 1500 metrów) najwięcej skorzystają na wodorowęglanie sodu. W kwestii treningu oporowego, badanie opublikowane w 2014 w „Journal of Strength and Conditioning Research” wykazało znaczny progres w wykonywaniu przysiadów i wyciskania na ławeczce do wyczerpania u uczestników biorących wodorowęglan sodu w porównaniu z placebo. Badania wioślarzy wykonujących na przykład 2 km na czas, nie wskazują tak zdecydowanie korzystnego wpływu. W pływaniu wręcz odwrotnie: badania oparte na powtarzanym sprincie (10 sprintów na 50 m lub 5 sprintów na 100-200 m) wykazały, że spadek wydajności zwyczajowo obserwowany przy tego typu testach jest wyeliminowany wodorowęglanem sodu.
Oczywistym jest, że niedostarczanie odpowiedniej ilości magnezu w diecie osłabia wyniki sportowe. Badania przeprowadzone w latach 1986-87 wykazały, że gimnastycy, piłkarze i koszykarze konsumowali jedynie około 70% dziennego spożycia magnezu. Udowodnionym jest, że niedobory magnezu zwiększają zużycie energii przez organizm, a tym samym zużycie tlenu, podczas wysiłku takiego jak bieganie czy jazda na rowerze. W badaniu sportowców płci męskiej suplementowanych 390 mg magnezu dziennie przez 25 dni zaowocowało zwiększonym poborem tlenu i całkowitej wydajności organizmu podczas testów. Niedobór magnezu obniża sprawność metabolizmu, zwiększa konsumpcję tlenu i tętno niezbędne do wysiłku, a wszystko odbywa się kosztem wydajności. Wytrzymałość sportowa i wydajność zwiększają się wraz z uzupełnieniem braków magnezu. Wiadomo, że dr Sircus zachęca też do przezskórnego i nie tylko stosowania chlorku magnezu, któremu poświęcił książkę „Leczenie magnezem”. Przedstawia on chlorek magnezu jako nic innego, tylko zagęszczoną wodę morską, o której wiadomo, że ma niezwykłe właściwości prozdrowotne. W jednym z badań, młodzi sportowcy suplementowani 8 mg magnezu na kilogram masy ciała dziennie doświadczyli znacznego wzrostu wydajności wytrzymałościowej i zmniejszonego zużycia tlenu podczas standaryzowanych ćwiczeń poniżej maksimum. Badania wykazały, że suplementacja 30 mg cynku i 450 mg magnezu dziennie może podnieść poziom testosteronu nawet o 30%. Dr Lorrie Brilla z Western Washington University donosi, że minerały te znacznie wpływają na zwiększenie poziomu wolnego testosteronu i siłę mięśni u zawodników NCAA. Dr Brilla poinformowała, że podczas ośmiotygodniowego wiosennego programu treningu sportowcy mieli 2,5 razy większy przyrost siły mięśni niż grupa placebo. „Magnez jest niezbędnym elementem diety, ponieważ ludzie żyją pod presją ciągłego stresu lub wzmożonego wysiłku fizycznego” – mówi dr James Thor, dyrektor krajowy ds. Medycyny Sportów Ekstremalnych. „Gdy ćwiczysz w siłowni lub jesteś w ciągłym stresie organizm wytwarza nadmierne ilości kwasu mlekowego w mięśniach co jest powiązane ze zwiększonym poziomem niepokoju” – dodaje dr Thor.
doping dopingowy nie równy:)
Maksymalne skurcze mięśnia czworogłowego są skorelowane ze stanem magnezu we krwi. Magnez jest najistotniejszym minerałem dla sportowców. Odpowiednie poziomy magnezu pomagają przeciwdziałać zmęczeniu, wyczerpaniu ciepła, kontroli poziomu cukru we krwi oraz ryzyku zatrzymania akcji serca. Zwiększone zużycie energii powoduje wzrost zapotrzebowania na magnez. Zubożenie i niedobór magnezu odgrywają rolę w patofizjologii wysiłku fizycznego.
Wydajność organizmu spada już w przypadku 2% deficytu płynów. W przypadkach większych deficytów, istnieje realne ryzyko przegrzania organizmu i wystąpienia problemów z krążeniem krwi. Wspomaganie elektrolitami zapewnia nie tylko lepsze funkcjonowanie mięśni, ale także stymuluje Twoje pragnienie, co zachęca do przyjmowania płynów. Odpowiednie nawodnienie przy pomocy wody bogatej w wodór przed treningiem obniża poziom kwasu mlekowego we krwi i niweluje osłabienie mięśni spowodowane wysiłkiem. Terapia wodorowa w medycynie sportowej jest skutecznym i innowacyjnym sposobem leczenia stresu oksydacyjnego wywołanego wysiłkiem fizycznym i urazami sportowymi, z potencjałem poprawy wyczynowych wyników.
Badania donoszą, że 2-4% całego zużywanego przez nas tlenu zamienia się w toksyczne wolne rodniki, które mogą uszkadzać mitochondria. Jest to istotne dla sportowców, którzy konsumują o wiele więcej tlenu niż osoby prowadzące siedzący tryb życia. Ponadto procent wolnych rodników zwiększa się podczas intensywnego wysiłku fizycznego. Mitochondria są podatne na niekorzystny wpływ wolnych rodników i nie są w stanie utrzymać wymaganej wydajności wytwarzania ATP dla potrzeb ćwiczeń fizycznych. To sprawia, że organizm wykorzystuje glikolizę dla wysokiego zapotrzebowania ATP. Kiedy to następuje, wytwarzana jest większa ilość kwasu mlekowego, co powoduje szybsze pojawienie się zmęczenia. Wolne rodniki są nie tylko powiązane z chorobami nowotworowymi i neurologicznymi, ale także ze zmęczeniem, uszkodzeniami mięśni i spowolnioną regeneracją organizmu. Woda wzbogacona w wodór może być kluczem do lepszych wyników sportowych, usprawnionej regeneracji i polepszenia ogólnego stanu zdrowia. Molekularny wodór jako pierwotny przeciwutleniacz jest najmniejszą cząsteczką we wszechświecie (90 razy mniejszą niż witamina C, nawet mniejszą niż tlen). Pozwala to szybko rozprzestrzeniać się przez błonę komórkową prosto do mitochondriów, gdzie wspomaga eliminację toksycznych wolnych rodników. Wodór cząsteczkowy usprawnia produkcję energii (ATP) mitochondriów. Dla sportowców oznacza to zmniejszenie zmęczenia i ryzyka uszkodzenia mięśni, a także łatwiejszego utrzymania pełnego nawodnienia, z uwagi na łączenie się wodoru z wolnymi rodnikami, co sprzyja wytwarzaniu większej ilości wody.
Dlaczego nie poprzestał na magnezie, spirulinie i jodzie? Oto jest pytanie
„Niedobory jodu wprawiają w ruch procesy uszczuplające energię w organizmie”, pisze dr William Davis. Myśląc o hormonach tarczycy i sportowej wydajności, najpierw należałoby pomyśleć o energii i jej znaczeniu w zawodach sportowych. Cechami charakterystycznymi niedoczynności tarczycy są zmęczenie i niska wydajność, co stanowczo nie sprzyja w sytuacji gdy potrzebujemy wysokiej wydajności. Większość spożywanego dziennie jodu (około 90%) zostaje wydalona wraz z moczem; pomiar wydalanego jodu jest często stosowany jako wskaźnik zawartości jodu w diecie. Nie jest to jedyny sposób utraty jodu przez organizm. Sportowcy lub wykonujący zestawy energicznych ćwiczeń tracą znaczną ilość jodu przez pot, w zależności od czynników środowiskowych, takich jak temperatura i wilgotność. W obszarach o niższym do umiarkowanego spożyciu jodu w diecie jego utrata wraz z potem może być taka sama jak w moczu. Chociaż zapewnienie organizmowi jodu ma kluczowe znaczenie dla każdego, to sportowcy szczególnie muszą pilnować uzupełniania jodu, ponieważ wspiera regulację hormonalną i uwalnianie kortyzolu przy stresie. Odpowiednio energetyczny organizm wymaga dostatecznej ilości jodu.
Sportowcy, którzy dużo się pocą, są dużo bardziej narażeni. Patrząc na związek pomiędzy jodem a występowaniem raka okazało się, że osoby bez odpowiedniej ilości jodu w tarczycy mają rozszerzony przełyk, powiększoną tarczycę lub niedoczynność tarczycy. Daje to wyższy wskaźnik raka tarczycy i zwiększone ryzyko raka piersi, raka jajnika, raka przełyku, raka endometrium itp. Wyjątkowy będzie tutaj kelp z wieloma ważnymi minerałami, ale zawiera też alginiany wiążące toksyczne metale, które można znaleźć we wszystkich rzeczach z morza. Dulse i inne warzywa morskie również zawierają wiele minerałów, ale z pewnością zawierają znacznie mniej alginiany idealnej do ochrony przed toksycznymi metalami.
Wytrzymałość i rywalizacja sportowa oraz intensywny trening siłowy wymagają optymalnego, zrównoważonego odżywiania, ponieważ stawiają wysokie wymagania dla całego organizmu. Dobre praktyki żywieniowe powinny być częścią codziennej rutyny każdego sportowca. Odżywianie to jeden z czynników, który każdy sportowiec musi kontrolować i zmaksymalizować, aby osiągnąć najwyższy potencjał wydajności swojego ciała. Posiadanie odpowiedniego długofalowego planu żywieniowego może skrystalizować różnicę pomiędzy mocnym finiszem a zupełnym brakiem finiszu. Wielu biegaczy polega na popularnych napojach izotonicznych i żelach, z uwagi na zawarte w nich węglowodany, ale żaden z tych produktów nie oferuje wysokiej jakości skoncentrowanego pożywienia, to substytuty, czyli ściema. Właściwie skoncentrowane odżywianie może wprowadzić antyrakowe paliwo do Twojego obiegu krwi. Jednym ze sprawdzonych źródeł wysokiej zawartości odżywczej jest spirulina. Zespół greckich naukowców zbadał wpływ spiruliny na wydajność biegową. Dziewięciu średnio wytrenowanych osobników płci męskiej przyjmowało spirulinę lub placebo codziennie przez cztery tygodnie. Przed i po tej suplementacji wszyscy badani biegali na bieżni 70-75% VO2max przez dwie godziny, a następnie 95% VO2max do wyczerpania.
Cukier jest główną przyczyną przekrwienia, ogólnego zapalenia i obniżonego dostarczania tlenu. „Kiedy czerwone krwinki zbijają się razem, transport tlenu jest zredukowany, co powoduje zmęczenie” – mówi dietetyk David Parker. Wydajność sportowa jest zagrożona przez duże spożycie cukru, ponieważ zmniejsza dostarczanie tlenu do komórek. Skoncentrowane suplementy żywieniowe, w połączeniu z cząsteczkowym wodorem, silnie oddziaływują nie tylko w celu zmniejszenia stanu zapalnego, ale również pomagają odpowiednio rozmieścić komórki krwinek czerwonych.
Dodatkowy tlen zwiększa przyrost energii w mięśniach, poprawiając wydolność, intensywność i czas trwania wysiłku. Sportowcy doskonale zdają sobie sprawę, że mogą poprawić swoje osiągi poprzez trening na dużych wysokościach. Sekretem sukcesu jest wyższa koncetracja tlenu dostarczanego do komórek, co do niedawna wiązało się z przebywaniem i trenowaniem na dużych wysokościach. Teraz można wygodnie trenować we własnej sypialni, korzystając z terapii nadtlenkiem wodoru, która odbywa się w formach podstawowego i symulowanego treningu na dużej wysokości. Krew bogata w tlen jest jednym z najważniejszych komponentów dla każdego sportowca. Dowiedziono, że nadtlenek wodoru uczestniczy we wszystkich bioorganicznych procesach przemiany materii: białek, tłuszczy, węglowodanów, soli mineralnych, a także w tworzeniu witamin, pracy wszystkich układów enzymatycznych, hormonalnych, i w wytwarzaniu ciepła w organizmie. Sprzyja również przedostawaniu się cukru z plazmy krwi do komórki bez pomocy insuliny. Jednak oprócz nasycenia organizmu tlenem atomowym, nadtlenek wodoru pełni jeszcze jedną, kto wie, czy nie ważniejszą rolę – utlenia toksyczne substancje. Właściwość tę dr Farr nazwał „utleniającą detoksykacją”. Zwiększenie ilości czerwonych krwinek o prawidłowym kształcie i odpowiednim rozprzestrzenieniu zapewnia lepszą zdolność dostarczenia większej ilości tlenu wprost do mięśni. Kluczowa jest w tym szczególnie suplementacja magnezem.
cześć
Źródło: drsircus.com/seed-nutrition/increasing-sport-performance-with-legal-medicinals/
Powiązane artykuły
Komentarze
😘🙌💚🍓🏵️🌷🙋
Niesamowite 🫠
🙌💚🩵🩷🔮🥀😘☕️💫🥷🦭💃👁️🐌🦆❤
Nawet nie wiesz ile dobrego robisz każdym wpisem💛 a może i wiesz...Dziękuję 😘
no i mega wygoda przy okazji 😘🙌💚🍓🏵️🌷🙋
Witaj Greg. Wszystko jest jasne artykułu, nie bardzo wiem skąd wodę bogata w wodór wziąć?
Hej Kasik, odpowiem za Grega bo właśnie jedzie setki kilometrów na motorze, na wyprawę.
Wodę wodorową można uzyskać na wiele sposobów.
Na przykład elektroliza wody zachodząca w specjalnym urządzeniu z błoną półprzepuszczalną. Dobrym przykładem są jonizatory wody, które swojego czasu cieszyły się w Polsce i na świecie sporą popularnością.
W tym sposobie chodzi o napełnienie pojemnika wodą i umieszczenie go wewnątrz jonizatora. Następnie należy uruchomić urządzenie. W trakcie elektrolizy ciecz rozdzielana jest na dwa rodzaje: żywą i martwą.
Drugim sposobem są tak zwane generatory wodoru, które rozpuszczają w wodzie wodór pod bardzo wysokim ciśnieniem. Dodatkowo często zawierają filtr, który oczyszcza wodę z niektórych zanieczyszczeń i chroni urządzenie przed nadmiernym osadzaniem się kamienia. Często do uruchomienia wystarczy jedynie wciśnięcie przycisku.
Jest też metoda pozyskiwania wody wodorowej oparta na reakcji chemicznej magnezu i czystej wody. Ten sposób wykorzystuje wkład rewitalizujący do kupienia.
Reakcja chemiczna z pewnością stanowi jeden z bardziej naturalnych sposobów na pozyskanie wody wodorowej. Dodatkowym plusem jest fakt, że oprócz wolnego wodoru obecnego w dużych ilościach zyskujemy równie duże stężenia magnezu.
Jak widać żeby mieć taką wodę trzeba jeszcze co nieco zainwestować w jakieś urządzonko. Wiem, że Japońcy mają temat dobrze obcykany.
A czy jod i wodę można podawać dziecku 10lat?W jakich ilościach? Jod przez skórę? Uściski
Niech je spirulinę, chlorellę This9 is BIO, wodorosty, rób mu pyszne sushi wegańskie, żeby nie jadł surowej, albo smażonej ryby
Córka jest niejadkiem? Ryb w ogóle nie lubi. Trenuje intensywnie taniec akrobatyczny- z własnego wyboru bo lubi. Niestety brakuje jej siły i zaczęły się kontuzje, myślę że za mało je. Jest szczupła i drobna. Czym ją wzmocnić? Spiruline dorzucam do szejków ale to niewystarczające. Jaka dawka, łyżeczka dziennie? Sody nie dawać?
Sody nie dawaj, bierze nasze witaminy i minerały? A Omega 3 TiB dla dzieci?
Podaję Kids Omega3, pół tabletki Green&Fruits i vit.d do ssania. W wakacje mniej regularnie, ze względu na wyjazdy- żeby się nie zepsuły od gorąca tak jak w zeszłym roku Kids Multi
Daję Kids omega3, pół tabletki Green &Fruits i vit.d do ssania
dobrze robisz