Hej,

tak, to co napisałaś to ważny argument i niewątpliwie przy pokiereszowanym metabolizmie może być inaczej. U mnie to kwestia wielokrotnego chudnięcia w ciągu życia (zawsze bardzo szybkiego) i tego ostatnie sprzed 3-2,5 lat (również jednak za szybkie, oceniam z perspektywy).

Ale można też sformułować inne hipotezy:
(zaznaczam że nie jestem na protokołach stricte od Pepsi tylko na własnych eksperymentalnych 🙂 )

– może w mojej diecie jest obecnie mniej tłuszczu niż 10% (nie umiem tego zmierzyć… ja nie stosuję naprawdę żadnych tłuszczów za wyjątkiem wit d. i kapsułek z tranem (no niestety, przez to nie jestem wege i na razie nie chcę testować inny supli bo te mi sie akurat sprawdziły)). Z drugiej strony mam też wysoką podaż fruktozy, więc nie mam jakiejś zaniżonej wartości lipidów… Za dużo dygresji w tym punkcie, a zmierzam do takiej hipotezy: skoro te czynniki okołooctowe usprawniają metabolizm tłuszczy, to może przy bardzo małej podaży tłuszczu jest to jednak zbyt daleko idące podkręcenie. Najciekawszą korzyścią octową byłaby oczywiście kwestia trudno-zdobycznej witaminy E, no ale to też może zależeć od podaży tłuszczu.

– czynnika w postaci obecności czystego octu (w każdym naturalnie produkowanym occie na pewno będzie) nie można do końca bagatelizować. Jest to rzecz, którą wątroba musi rozłożyć i nie może przepuścic tego dalej. Tak więc wątroba powinna mieć jeszcze dodatkowy zapas swoich mocy przerobowych, żeby bez uszczerbku dla innych procesów zająć się tym. Czy ten zapas zawsze, codziennie jest (infekcje, większe zanieczyszczenie powietrza, większy stres w danym dniu)? I jak to wygląda, gdy ktoś ma organizm faktycznie przyzwyczajony do tego kwasu, czy to wygląda tak, że pewne szlaki są łatwo dostępne i ta obróbka idzie szybciej, czy jednak długie przyzwyczajenie może nieco zwodzić – nie mam danych. Nie wiem, czy istnieją opracowania opisujące bardzo szczegółowo czysto chemicznie rozkład prostych kwasów organicznych przez wątrobę, moze gdzieś głęboko w bibliotekach… Zostawiam to więc w poczcie hipotez.

Szkoda, że nie dołożyli do tej grupy myszy na niskotłuszczówce… choć czy ja wiem? Dlaczego kolejne myszy mają testować za nas… U mnie test po prostu wyszedł jednoznacznie, u paru innych osób, również tak czy inaczej trudnych metabolicznie, też, ale to nie wyklucza zupełnie innych możliwości. Osoby dobrze tolerujące ocet mogą przetestować odwrotnie, tzn. czy odstawienie choćby na tydzień dałoby im jakąś ulgę albo większą wydolność np. Super pomocne do pełniejszej oceny/wyważenia faktów byłoby jednak takie badanie, w którym testowano by działanie octu czy kiszonek na wątrobę w rozwarstwieniu na różny udział tłuszczów w serwowanej diecie. Dlatego jakimś złotym środkiem wydaje mi się, aby ocet najpierw przetestować gdzieś solo w oddaleniu od posiłków, proporcjonalnie rozcieńczony oczywiście tak jak w docelowym wybranym protokole i po prostu zobaczyć, co się dzieje w ciągu pół godziny do dwóch… W przypadku problemów, rezultat powinien się pojawić nawet po jednej, dwóch takich próbach.

Nie wiem, czy można porównać ocet akurat do cytryny, ocet jabłkowy jest produktem fermentacji i jest dużo prostszą mieszaniną substancji sam w sobie. Cytryna jest na pewno ciekawiej ustrukturyzowana… niemniej owszem, bardziej złożony protokół z octem to także dodanie wokół niego szerszej struktury/płaszcza ochronnego, więc dobry przepis na zażywanie takiego octu moze niwelować te potencjalne trudności. Ja jednak bardziej rezonuję z uprzednim testowaniem czynników/supli w pewnej izolacji od innych, zanim się je dołączy do tych sprawdzonych/stale branych… wiem, że takie podejście ma swoje ograniczenia, bo ogranicza potencjalną moc doskonale skrojonego protokołu złożonego z wielu czynników. No ale te nasze organizmy są naprawdę różne… Ja mogę powiedzieć że np. cytrynie czy spirulinie, trawom jęcz – psz czy kurkumie z pieprzem, ananasowi, zielonkom ufam już po długim czasie do cna, o occie wiem wystarczająco na swój użytek, bo tutaj odpowiedź była negatywna, ale łatwa do odczytania. Ale też każdy z moich największych pewniaków innej osobie raczej wolę polecać z takim zastrzeżeniem, żeby potestowali w oderwaniu od innych rzeczy i na takim elementarnym poziomie rozstrzygnęli dla siebie, czy ich wspiera, czy nie.

Dzięki za dyskusję. Dała mi dużo do myślenia w kontekście moich obecnych rozterek. Sugeruję innym test w postaci odstawienia ich pewniaków, a ja też mam pewne pewniaki (np. jabłka) które ciężko byłoby mi odstawić, a czuję, że trzeba by było spróbować choć na tydzień. Mój obecny protokół ma jeszcze bardzo wiele wad i odczuwam to. Jego zaletą jest ogromna podaż energii i ciągła chęć do ćwiczeń fizycznych, i powolne ale jednak postępy w tych ćwiczeniach. Widać jednak u mnie pewne punkty problematyczne, być moze nie wszystko da się wygodnie wytłumaczyć porą roku. No ale co zrobić, trzeba pracowac nad tym dalej. Wadą własnych, jednostkowych protokół mocno skrojonych pod jeden organizm będzie natomiast zawsze… potencjalne wygodnictwo, że jednak ulegamy też naszym preferencjom (nie tylko smakowych, choć oczywiście im również) co do wygody przygotowania potraw w taki czy inny sposób w takim a nie innym rozrzucie czasowym (to chyba najtrudniejsze) no i bagaż własnych przekonań. Czyli szyjemy na siebie, a i tak może chwilami wychodzić krzywo 🙂

Ale co tam, to jest słodka praca, nie jest to hipochondria, jak dawniej gdy zdrowie się faktycznie sypało ale skupianie na nim uwagi wywoływało to u mnie tylko większe błądzenie (po korytarzach od reumato- do endo- ) niż realne działanie. Obecnie jest to, mam nadzieję, powolna ewolucja, możliwe że pewne czujniki się wyostrzyły i stąd zdarza się, że czasem reaguję panicznie, jak mi coś nie wychodzi w tych poszukiwaniach, i moje ego ma pokusę, żeby potraktować to ambicjonalnie i zacząć dramatyzować i dołować. Ale jakoś się bronię wciąż 🙂

Jeszcze raz wielkie dzięki! <3